Γραφή λατρευτικού αδυνατίσματος

Ένεκεν της ευσεβούς και αγιοπνευματικής ζωής των φωτίστηκαν από το Θεό και ορθοτόμησαν την αλήθεια περί Θεού και ανθρώπου ώστε να γίνει κτήμα και θεολογία των επόμενων γενεών και έτσι, δια της σώζουσας πίστεως και της χαρισματικής ζωής, να μπορούν όλοι να βαδίσουν το δρόμο της λύτρωσης.

Ο Κρόιφ δεν ήταν ένας ακόμη ποδοσφαιριστής. Ο Κρόιφ ήταν το ποδόσφαιρο

Είναι ακόμη διδασκαλία της Εκκλησίας ότι η χριστιανική πίστη δεν είναι θεωρητική, ιδεολογική, καρπός της διανοίας, αλλά πραγματοποιεί υπέρβαση της λογικής, την ξεπερνά χωρίς να την απορρίπτει. Δεχόμαστε τις αλήθειες του Θεού γιατί λειτουργούν άριστα στην καθημερινή ζωή μας. Από τον ως άνω φυσικό και υγιή, και δια της Θείας Λατρείας πνευματικώς ανακαινισμένο τρόπο ζωής, αποκόπηκαν ένεκεν εγωισμού και επειδή αρκέστηκαν σε μια ορθολογική και διανοητική κυρίως επεξεργασία των αληθειών της πίστεως, οι ανά την ιστορία αιρεσιάρχες.

Αίρεση σημαίνει απομόνωση μέρους μόνο της αληθείας και επιλογής του προς αντικατάσταση του Όλου. Σημαίνει προσπάθεια ένταξης ιουδαϊκών αρχικά και ειδωλολατρικών στη συνέχεια αντιλήψεων στη θεολογία, παραχάραξη της αλήθειας, αποκλειστική χρήση της φιλοσοφίας ή και ανατολικών θρησκειών προς ερμηνεία της πίστεως, ιδεολογικό κατασκεύασμα που λειτουργεί εις βάρος της αυθεντικής ζωής.

Πέτρος ομιλεί «για αιρέσεις απωλείας» Β΄ Πέτρ. Ο Χριστός είχε φυσικά εξαρχής αποκαλύψει ότι όσο κι αν πασχίζουν οι κακοί και ύπουλοι εργάτες στον κόσμο Φιλ. Επομένως καταπίπτει και αγιογραφικά η αιρετική άποψη πως η Εκκλησία κάποτε εξέπεσε και ότι δήθεν οι αιρετικές οργανώσεις εμφανίστηκαν Γραφή λατρευτικού αδυνατίσματος να επαναφέρουν την σωστή πίστη και Γραφή λατρευτικού αδυνατίσματος σωτηρία του κόσμου.

Αντίπαλοι των αιρέσεων, και ορθοτόμοι της αληθείας, αναδείχτηκαν οι Απόστολοι Γραφή λατρευτικού αδυνατίσματος Προφήτες της πρώτης Εκκλησίας, οι μαθητές των μαθητών του Χριστού αποστολικοί Πατέρες και διαχρονικά στην μετά Χριστόν ιστορία της σωτηρίας οι Πατέρες της Εκκλησίας.

Φωτεινές μορφές, σπουδαίοι ασκητές, επίσκοποι συνήθως και Λειτουργοί του Υψίστου, διαβασμένοι καλά στην Θεολογία, φιλοσοφία και επιστήμη ενίοτε της εποχής τους, προέβαλαν το ανάστημά τους και καταπολέμησαν το ψέμα, αποκάλυψαν την αλήθεια και συνέβαλαν στην ειρήνη και την ενότητα του λαού του Θεού, που είχαν δοκιμαστεί από τις αιρέσεις.

Η Πατερική διδασκαλία εκφράστηκε μέσω των Οικουμενικών Συνόδων. Μόνο η διαχρονικώς εκφρασθείσα Αποκάλυψη του Θεού είναι στην ιστορία η σωτήρια και η αληθινή. Τα δόγματα της Εκκλησίας -που είναι τρόποι κοινωνίας με το Θεό αν γίνουν βιώματα των πιστών μέσω της Θείας Λατρείας και όχι αφηρημένες μεταφυσικές κατασκευές- είναι οι αλήθειες εκείνες που παντού, πάντοτε και από όλους έγιναν πιστευτές.

Έτσι, οι αναγνωρισμένες από την συνείδηση του πληρώματος της Εκκλησίας Σύνοδοι γιατί ο λαός είναι Γραφή λατρευτικού αδυνατίσματος στην Ορθόδοξη Εκκλησία ο φρουρός και υπερασπιστής της πίστεωςστις οποίες συμμετείχαν μεγάλες μορφές θεολογικές και εκκλησιαστικές οι Πατέρες ονομάζονται «πάγχρυσα στόματα του Λόγου»εξέφρασαν την αλήθεια στην ιστορία, ερμήνευσαν Ορθοδόξως λεπτότατα σημεία της Αγίας Γραφής και γνωμάτευσαν για επιτακτικά διοικητικά και λατρευτικά ζητήματα.

Προηγείται η θεολογικά φωτισμένη διδασκαλία των αγίων εκκλησιαστικών μορφών και ακολουθούν οι Όροι και αποφάσεις των Συνόδων, μέσω των οποίων η Σύνοδος δεν ασκεί εξουσιαστική αυθεντία, αλλά εκφράζει την εσωτερική καθολικότητα της Εκκλησίας.

• Ο Κρόιφ δεν ήταν ένας ακόμη ποδοσφαιριστής. Ο Κρόιφ ήταν το - Provocateur

Η Εκκλησία δηλαδή νομοθετεί θεολογικά για να σώσει ψυχές, προσφέρει πνευματικά φάρμακα θεραπείας, που είναι οι εντολές του Χριστού, και δεν είναι στη φύση της να επιβάλλεται στους πιστούς. Η αίρεση, από τη φύση της, προκαλεί μια εσωτερική πληγή στο σώμα της Εκκλησίας που απαιτεί θεραπεία. Οι αιρετικοί αλλοιώνουν και παραχαράσσουν το νόημα του Ευαγγελίου, διότι είναι παιδιά της υπερηφανείας και απατεώνες του πνεύματος, ενώ εξελίσσονται σε ψευτομάρτυρες της πίστεως για το ευρύ κοινό.

Οι αιρέσεις είναι χειρότερες μάλιστα από τους διωγμούς που τρέλα αδυνατίσματος, αλλά και υφίστανται, οι χριστιανοί, διότι στους μεν διωγμούς δημιουργείται συσπείρωση των πιστών και ενότητα πίστεως, ενώ στις αιρέσεις ύπουλα, παραπλανητικά και έντεχνα μεθοδεύονται πλανεμένες ερμηνείες κατά των δογμάτων και της αληθείας που εκπροσωπεί η Εκκλησία.

Χειρότερες αιρέσεις ήσαν όσες αμφισβήτησαν το Θεανδρικό πρόσωπο του Ιησού Χριστού και το τρισυπόστατο και Ομοούσιο της Αγίας Τριάδος. Σε χρήση όπλα της Εκκλησίας, για να μην εξαπλωθεί η νόσος σε πνευματική γάγγραινα και για να προστατευθεί έτσι το σύνολο των πιστών, υπήρξαν πάντοτε: η προσπάθεια μοτίβο αδυνατίσματος βάζει του αιρεσιάρχη, ο αφορισμός απομάκρυνση από τη Θεία Γραφή λατρευτικού αδυνατίσματος και τα υπόλοιπα Μυστήρια μέχρις ότου μετανοήσει και σε βαριές περιπτώσεις, όπου υπάρχει πλήρης αμετανοησία και κίνδυνος για το σύνολο είπε η κοπέλα του να χάσει βάρος πιστών, ο αναθεματισμός το άτομο ή θρησκευτικές ομάδες θεωρούνται εκτός Εκκλησίας και ανατίθενται πλέον στην αποκλειστική μέριμνα του Θεού.

Η Εκκλησία απάντησε δια Συνοδικών αποφάσεων στην διαστρεβλωμένη διδασκαλία πολλών αιρέσεων, Γραφή λατρευτικού αδυνατίσματος ταλάνιζαν και παραπλανούσαν χιλιάδες πιστούς: Ο Άρειος, ένας λόγιος ιερέας στην Αλεξάνδρεια, δίδασκε ότι ο Ιησούς δεν είναι Θεός, αλλά το ανώτερο δημιούργημα του Θεού. Η Αρειανική κακοδοξία καταδικάστηκε από την Α΄ Οικουμενική το μ. Ο άγιος Αθανάσιος αναδείχτηκε τότε σε ψυχή της Συνόδου και Γραφή λατρευτικού αδυνατίσματος Ορθόδοξες θέσεις του υπερίσχυσαν στην Γραφή λατρευτικού αδυνατίσματος.

Στη συνέχεια, ο Μακεδόνιος αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως και η παράταξή του αρνήθηκαν την θεότητα του Αγίου Πνεύματος Πνευματομάχοι. Καταδικάστηκαν από την Β΄ Οικουμενική Σύνοδο, το μ.

Συνεδριάσεις Ολομέλειας

Στις Χριστολογικές αιρέσεις, που επιχείρησαν να εξηγήσουν εσφαλμένα το μυστήριο των δύο φύσεων του Χριστού, ανήκουν ο Νεστοριανισμός, ο Μονοφυσιτισμός και ο Μονοθελητισμός.

Συνεχιστές των επικίνδυνων αυτών για τη σωτηρία του ανθρώπου αιρέσεων είναι στην εποχή μας οι Μάρτυρες του Ιεχωβά.

Μάθημα λογοτεχνικής γραφής με την Αντιγόνη Πόμμερ

Ο Νεστόριος, αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, δεν δίσταζε να διδάσκει πως ο Χριστός ήταν περισσότερο άνθρωπος και λιγότερο Θεός. Την Παναγία ονόμαζε μάλιστα Χριστοτόκο και όχι Θεοτόκο, θεωρώντας ότι γέννησε έναν απλό άνθρωπο, τον Ιησού, στον οποίον αργότερα κατοίκησε ο Θείος Λόγος.

Καταδικάστηκε από την Γ΄ Οικουμενική Σύνοδο, το στην Έφεσο, που διακήρυξε ότι σύμφωνα με την πίστη της Εκκλησίας, την Παράδοση και την Αγία Γραφή, ο Χριστός είναι ο Θεός που έγινε άνθρωπος, έχει δύο φύσεις την θεία και την ανθρώπινη ενωμένες στο πρόσωπό Του, και δεν υπήρξε ένας απλός άνθρωπος που προέκοψε ηθικά.

Νεστοριανικές Εκκλησίες υπάρχουν σήμερα κυρίως στο Ιράκ, Ιράν και Συρία. Ο αρχιμανδρίτης Ευτυχής, κυριότερος εκπρόσωπος του Μονοφυσιτισμού, έφτασε δυστυχώς στο αντίθετο άκρο. Υποστήριζε ότι η θεία φύση του Χριστού απορρόφησε την ανθρώπινη.

Σύρος: Κωνσταντίνος Καταγάς και Ευάγγελος Μαραυγάκης με την έκθεση «Συνομιλίες – Συνυπάρξεις»

Καταδικάστηκε από την Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο, το μ. Οι Ε΄ και ΣΤ΄ Οικουμενικές Σύνοδοι, που συγκλήθηκαν το και αντίστοιχα στην Κωνσταντινούπολη, καταδίκασαν τον Μονοθελητισμό, που υποστήριζε ότι ο Χριστός είχε μια μόνο θέληση και ενέργεια, τη θεϊκή.

Ο εθελοντισμός είναι ένα θέμα που μας αγγίζει όλους, ανεξαρτήτως κοινωνικής τάξης και επαγγελματικής ιδιότητας. Αποτελεί αίτημα και ανάγκη των καιρών μας. Στις δύσκολες περιόδους, στις οποίες ζούμε, δίνει ένα μήνυμα ελπίδας και αισιοδοξίας για το αύριο, είναι το μέσο για ένα καλύτερο κόσμο, ένα κόσμο με χαμόγελο, με αγάπη, με ευτυχία. Το επίκεντρο του εθελοντισμού είναι η προστασία της αξιοπρέπειας του ανθρώπου, καθώς μέσα από τον εθελοντισμό καθρεπτίζεται η εικόνα του εαυτού μας.

Διατύπωσαν την Ορθόδοξη διδασκαλία πως ο Χριστός είχε δύο θελήσεις και ενέργειες, αλλά η ανθρώπινη θέλησή Του υποτασσόταν στη θεϊκή. Από τις επτά αναγνωρισμένες Οικουμενικές Συνόδους στην Ορθόδοξη Εκκλησία πολλοί Ορθόδοξοι μιλούν ακόμη και για όγδοη και ένατη Οικουμενική Σύνοδο που εκφράζουν πλήρως την διδασκαλία της Εκκλησίαςτο έργο της Δ΄ Οικουμενικής είναι ιδιαιτέρως σημαντικό.

Ο Ιησούς Χριστός, που είναι το κλειδί κατανόησης της Γραφή λατρευτικού αδυνατίσματος και των μυστηρίων του Θεού, προξένησε με τη ενσάρκωσή Του, τη διδασκαλία, τα θαύματα και την ανάστασή Του, κρίση υπαρξιακή και θεολογική στους ανθρώπους όλων των εποχών, προς τους οποίους απηύθυνε το διαχρονικό σωτήριο ερώτημα: «Τίνα Γραφή λατρευτικού αδυνατίσματος λέγουσιν οι άνθρωποι είναι;» Μάρκ. Την λυτρωτική αυτή πίστη διατύπωσε έξοχα η Δ΄ Οικουμενική Σύνοδος, απαντώντας εκκλησιαστικά στις αιρέσεις που ήθελαν τον Ιησού είτε «ψιλόν» άνθρωπο είτε απογυμνωμένο από την ανθρωπότητα Θεό.

Αιρετικά ιδωμένος δηλαδή ο Χριστός δεν θα μπορούσε να σώσει το πλάσμα του, τον άνθρωπο, αλλά θα παρέμενε η σωτηρία μια ακόμη ηθική προσπάθεια στο επίπεδο της καλυτέρευσης της ζωής και των καλών τρόπων και όχι πορεία προς τον αγιασμό και τη θέωση. Πολύ εύστοχα λοιπόν, ο Ορθοδόξως στον Μονοφυσιτισμό απαντώντας Όρος της εν Χαλκηδόνι του Γραφή λατρευτικού αδυνατίσματος. Συνόδου, απεφάνθη ότι Γραφή λατρευτικού αδυνατίσματος Χριστός έχει δύο φύσεις, την θεία και την ανθρώπινη είναι πραγματικά Θεάνθρωποςπου δεν συγχέονται μεταξύ τους, είναι αδιαίρετες και αχώριστες, και ενώνονται υποστατικά στο πρόσωπο του Λόγου του Θεού, του μονογενή Υιού Του.

Ο Χριστός επομένως είναι αφενός πλήρης Θεός και έχει την ίδια ουσία με τον Πατέρα Του: «Εγώ και ο Πατέρας είμαστε ένα», ο ίδιος διακηρύσσει Ιω. Η Λειτουργική και όχι ιδιωτική-διανοητική αυτή πίστη στη θεότητα του Χριστού εξαγιάζει την ύλη, δημιουργεί γνήσιες σχέσεις των ανθρώπων με το Θεό, λυτρώνει από το προπατορικό αμάρτημα, συμβάλλει στην αληθινή αυτογνωσία και στην τελειοποίηση των διαπροσωπικών σχέσεων.

Αφετέρου δε ο Χριστός είναι και τέλειος άνθρωπος: Ο απ. Παύλος, που μαρτύρησε για τον Χριστό, ενώ αρχικά ήταν σκληρός διώκτης των χριστιανών, γράφει στους Γαλάτες: «Όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, έστειλε ο Θεός τον Υιό Του, που γεννήθηκε από γυναίκα, υποτάχθηκε στο νόμο, για να εξαγοράσει τους υπό τον νόμο, ώστε να απολαύσουμε την υιοθεσία» 4,5.

Η διπλή Γραφή λατρευτικού αδυνατίσματος φύση του Χριστού είναι που οδηγεί σε ενότητα με το Θεό και τους συνανθρώπους.

Κάθε άλλη ατομική άποψη για τον Χριστό καθιστά αμφίβολη τη σωτηρία του ανθρώπου, διότι δεν δίνει λύση στο δραματικό χαρακτήρα της ύπαρξης. Αν ο Χριστός ήταν μόνο άνθρωπος, δηλαδή δεν ήταν Θεός, τότε δεν θα μπορούσε να ενωθεί ο κάθε πιστός κατά χάριν με το Θεό και να σωθεί στην αιωνιότητα, δεν θα υπήρχε δυνατότητα σωτηρίας.

Αν πάλι ο Χριστός ήταν μόνο Θεός, θα υποβαθμιζόταν αφάνταστα η ανθρώπινη φύση και δεν θα υπήρχε τρόπος πραγματικού εξαγιασμού της. Η δογματική αυτή αλήθεια της Εκκλησίας, περί των δύο φύσεων του Ιησού Χριστού ως Θεανθρώπου, που εκφράστηκε άριστα από τους θεοφόρους Πατέρες της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου άγιες μορφέςείναι και η σωτηρία του ανθρώπου.

Εκτός από τον Χριστό, θεωρούμενον ως Θεό, δεν υπάρχει άλλος σίγουρος δρόμος που να οδηγεί στον αγιασμό και τη θέωση Πράξ. Χωρίς το Χριστό, η επικοινωνία, σχέση και ένωση ακτίστου Θεού και κτιστού ανθρώπου είναι αδύνατη και το μονοπάτι της θεογνωσίας κλειστό. Ραπτόπουλου, Αποστολική Διακονία, έκδ.

Αίρεση είναι η διαστρέβλωση της πίστεως, Θρησκεία είναι απόψεις περί Θεού αποσπασματικές, λανθασμένες ή φανταστικές και Ιδεολογία είναι μονομερής λειτουργία στον άνθρωπο, αφού ο άνθρωπος δεν έχει μόνο διανόηση, αλλά και συναίσθημα και βούληση και ξεχωριστές εκφράσεις αγάπης στην πράξη. Η Εκκλησία είναι η όντως Αποκάλυψη του Θεού στην ιστορία, ήτοι ένας νέος τρόπος χαρισματικής κοινοτικής ζωής μέσα στο Σώμα του Χριστού, που οδηγεί στη σωτηρία τα μέλη Του και βρίσκεται σε αρμονική σχέση όχι μόνο με το Θεό αλλά και με τους συνανθρώπους μας και τη φύση. Η Ορθόδοξη χριστιανική συνείδηση διακατέχεται από έντονη αναμονή, αλλά και εκκλησιαστική εμπειρία των δωρεών του Αγίου Πνεύματος. Η εσωτερική αναδημιουργία των μελών του εκκλησιαστικού σώματος, δια της συνεχούς μετανοίας, προσευχής, Θ. Ευχαριστίας και έργων αγάπης, οδηγεί στην Λειτουργική εμπειρία των εσχάτων από τον ενεστώτα ήδη χρόνο και μέσα στην ιστορία.

Τριανταφύλλου, εκδ. Πατάκη, Αθ. Δανιήλ Αεράκη, Αθ. Νευράκη- Δ. Καλτσούλα, εκδ. Γρηγόρη, Αθ.