Πώς αποδυνάμωσε τον όρμο. Η μοίρα των πολλών και η διάσωση των λίγων - THE ATHENS REVIEW OF BOOKS

Πώς αποδυνάμωσε τον όρμο η παράκτια ζώνη έχει ανασκαφεί με τρόπο ασυνεχή. Προς τα νότια, έχει αποκαλυφθεί ένα μεγάλο ιερό του Ασκληπιού στη βόρεια άκρη του όρμου των Φούρνων και, πεντακόσια μέτρα βορειότερα, ένα ιερό των Διόσκουρων.

Τα ιερά αυτά δεν είναι επισκέψιμα, όπως δεν είναι επισκέψιμο ούτε ένα σύνολο κατασκευών που έχει ανασκαφεί στους πρόποδες του λόφου Γλαστρωπή και περιλαμβάνει το λεγόμενο Εμπορικό κτήριο με τον λουτήρα, το οποίο πήρε το όνομά του από τον ευμεγέθη μαρμάρινο λουτήρα που βρέθηκε στην είσοδό του, και το λεγόμενο Εμπορικό κτήριο των κιόνων, ένα κτήριο γύρω στα 2. Άλλα εμπορικά κτήρια, μικρότερου μεγέθους, είναι επισκέψιμα ακριβώς δίπλα στη θάλασσα, στα νότια της λεγόμενης Αγοράς των Κομπεταλιαστών, η οποία ήδη από την αρχαιότητα αποτελούσε την πλατεία μέσω της οποίας έφθαναν στο νησί οι περισσότεροι από τους επισκέπτες που αποβιβάζονταν στη Δήλο.

Καθώς βρισκόταν στη θέση ενός παράκτιου έλους, στην εκβολή του Ινωπού, κατά την Ελληνιστική πώς αποδυνάμωσε τον όρμο επιχωματώθηκε και πλακοστρώθηκε. Στην ανατολική πλευρά της Αγοράς είχαν ανεγερθεί αγάλματα, βωμοί και τρεις μικροί ναοί.

Greeks in the Azov, 18th-beginning of 20th century

Ένας τετράγωνος πεσσός χρησίμευε ως πανύψηλη τιμητική βάση του αγάλματος με τέθριππο ενός —κατά πάσα πιθανότητα— Ρωμαίου αξιωματούχου. Με ύψος περίπου δέκα μέτρα, δέσποζε σε ένα μικρό ιερό με θόλο με τέσσερις κίονες, όπου πιθανώς στεγάζονταν τα αγάλματα των τριοδικών Λαρήτων Lares Compitalesρωμαϊκών θεοτήτων που προστάτευαν τα σταυροδρόμια.

Εκεί βρισκόταν ένα άγαλμα του θεού και της μητέρας του, της νύμφης Μαίας, προς τιμήν των οποίων υπήρχε στην πλατεία και ένας μικρός δωρικός ναός, η θέση του οποίου παραμένει άγνωστη. Η Αγορά των Κομπεταλιαστών και η επέκτασή της προς τα νότια έφταναν μέχρι την ανατολική πλευρά του λιμανιού. Η πλατεία υπήρχε, με μικρότερες διαστάσεις, και πώς αποδυνάμωσε τον όρμο από τις εργασίες που χρηματοδότησε ο Θεόφραστος, και είχε, ήδη από την Κλασική εποχή, ένα ιερό του Ποσειδώνα στη βόρεια πλευρά της και, από τα τέλη του 3ου αιώνα π.

Ανάπτυξη από ποιον, για ποιον και πώς;

Μετά το π. Στις αρχές του 1ου αιώνα π. Πολλά τιμητικά αγάλματα ανεγέρθηκαν στην περιφέρεια της πλατείας. Εκτός από τον ανδριάντα του Θεόφραστου, ένα από τα παλαιότερα είναι το άγαλμα του Αθηναίου παγκρατιαστή και παλαιστή Μηνόδωρου. Ανατολικά, πλαισιώνεται από τη Νότια Στοά, η οποία χτίστηκε στα μέσα του 3ου αιώνα π. Πίσω από τη δωρική κιονοστοιχία της από λευκό μάρμαρο, αναπτυσσόταν μια επιμήκης πτέρυγα στην οποία είχαν την είσοδό τους δεκατέσσερα καταστήματα που χωρίζονταν σε δύο σύνολα από ένα πέρασμα που οδηγούσε στην αγορά.

Στα δυτικά, τη Νότια Στοά οριοθετούσε μια άλλη στοά, επίσης δωρική αλλά ψηλότερη και με μεγαλύτερο βάθος, χτισμένη από γκρίζο μάρμαρο. Δεκάδες αγάλματα ανεγέρθηκαν σε βάσεις ή εξέδρες μπροστά από τις προσόψεις της Δυτικής Στοάς και της Στοάς του Φιλίππου, αφήνοντας ως σημεία πρόσβασης στις στοές μόνο κάποια στενά περάσματα. Την εποχή εκείνη χτίστηκαν μία στοά στα νότια και, απέναντί της, το Πρυτανείο πώς αποδυνάμωσε τον όρμο χρησίμευε ως έδρα των πρυτάνεων και του άρχοντα από το όνομα του οποίου ονοματιζόταν το έτος στα πώς αποδυνάμωσε τον όρμο έγγραφα της πόλης.

Πίσω από έναν προθάλαμο με δωρική πρόσταση, το Πρυτανείο διέθετε μια ευρύχωρη αυλή πώς αποδυνάμωσε τον όρμο οδηγούσε σε μια αίθουσα συμποσίων, στην άσβεστη εστία της πόλης, καθώς και σε αρχειοφυλακεία. Ακριβώς βόρεια του Πρυτανείου βρισκόταν το Βουλευτήριο, χτισμένο στα τέλη του 6ου αιώνα π. Την κλασική αγορά, μια μεγάλη ανοιχτή πλατεία στην οποία οι πολιτικές δραστηριότητες συνυπήρχαν με την εμπορική κίνηση, τη διαδέχτηκε τον 2ο αιώνα π.

Στη στοά της Κλασικής πώς αποδυνάμωσε τον όρμο, που αποτελούσε τη νότια πλευρά της αγοράς, προστέθηκαν, στην ανατολική και βόρεια πλευρά, μια μεγάλη διώροφη στοά που σχημάτιζε γωνία και, στη δυτική πλευρά, ένας στενός χώρος που ανήκε αναμφίβολα στους αγορανόμους. Την εποχή της αθηναϊκής ηγεμονίας, πολλοί τραπεζίτες είχαν εκεί τα γραφεία τους. Από τη Γεωμετρική περίοδο έως τις πώς αποδυνάμωσε τον όρμο του 1ου αιώνα π.

Οι πρώτοι κούροι που αφιερώθηκαν στο ιερό του Απόλλωνα είναι ναξιακής κατασκευής και ανάγονται στις τελευταίες δεκαετίες του 7ου αιώνα π.

Ο μεγαλύτερος, που συνήθως χρονολογείται γύρω στο π. Η βάση του εφαπτόταν σε ένα μεγάλο ορθογώνιο κτίσμα, τον Οίκο των Ναξίων. Ελαφρώς μεταγενέστερος του Κολοσσού, ο Οίκος κατασκευάστηκε επίσης από Ναξίους, οι οποίοι χρησιμοποίησαν εδώ για πρώτη φορά το ιωνικό κιονόκρανο σε μνημείο και στέγασαν το κτήριο με μια σκεπή με σκελετό και κεραμίδια από μάρμαρο.

Το κτίσμα διέθετε ένα προστώο με δυτικό προσανατολισμό και μια μακρά αίθουσα που χωριζόταν σε δύο κλίτη από μία αξονική κιονοστοιχία. Ένας δεύτερος προθάλαμος, πρόστυλος, προστέθηκε στα ανατολικά γύρω στα μέσα του 6ου αιώνα π. Στα τέλη της Αρχαϊκής περιόδου, το ιερό του Απόλλωνα περιλάμβανε επίσης έναν φυτά αδυνατίσματος, που πίστευαν ότι τον είχε κατασκευάσει ο ίδιος ο Απόλλωνας από κέρατα αιγών εξού και η ονομασία Κεράτινος βωμόςέναν ναό από πωρόλιθο τον Πώρινο ναόπου στέγαζε το λατρευτικό άγαλμα, ένα καταπληκτικό κτίσμα με τοίχους κοσμημένους με εξάγωνα στις εξωτερικές όψεις τους και σίγουρα ήδη αρκετούς θησαυρούς που χρησίμευαν ως τόποι συνεστιάσεων, συμποσίων και φύλαξης των αναθημάτων όσων έρχονταν από τις πόλεις που είχαν ανεγείρει τους θησαυρούς.

Εκτός από τον θησαυρό των Ναξίων, οι επιγραφές αναφέρουν θησαυρούς αφιερωμένους από τη Δήλο, τη Πώς αποδυνάμωσε τον όρμο, την Άνδρο και την Κάρυστο της Εύβοιας. Η ταυτοποίηση των θησαυρών εντός πώς αποδυνάμωσε τον όρμο ιερού παραμένει αβέβαιη, αν και είναι γενικώς αποδεκτό ότι τα πέντε κτήρια που βρίσκονται χτισμένα σε τοξοειδή διάταξη στα βορειοανατολικά του Πώρινου ναού ήταν θησαυροί.

Τα περισσότερα από αυτά τα κτήρια έχουν χρονολογηθεί στην Κλασική περίοδο, που χαρακτηρίζεται από την ανέγερση πολλών άλλων μνημείων μέσα στο ιερό.

Οι εργασίες σταμάτησαν όταν το ταμείο της Δηλιακής Συμμαχίας, το οποίο επρόκειτο να φυλάσσεται σε αυτόν τον νέο ναό, μεταφέρθηκε στην Αθήνα, και ο ναός τελικά ολοκληρώθηκε από τους Δηλίους στις αρχές της περιόδου της Ανεξαρτησίας του νησιού.

Το κτίσμα ήταν δωρικού ρυθμού, όπως και το αμφιπρόστυλο μνημείο που οι Αθηναίοι ανήγειραν δίπλα στον Ναό των Δηλίων γύρω στο — π. Ναός των Αθηναίωνγια να στεγάσει τα φορητά ρετέτα κέτο πόνος τους και επτά χρυσελεφάντινα αγάλματα, στα οποία μάλιστα οφείλεται και το όνομα του ναού μετά το π. Πάνω από τα αετώματα υπήρχαν εν είδει ακρωτηρίων αγάλματα που απεικόνιζαν σκηνές απαγωγής: στα ανατολικά η απαγωγή της Ωρειθυίας κόρης του βασιλιά της Αθήνας από τον Βορέα τον βόρειο άνεμο και στα δυτικά η απαγωγή του Κεφάλου Αθηναίου ήρωα από την Ηώ την αυγή.

Στα τέλη του 5ου αιώνα π.

Ανάμεσά τους χτίστηκε το Εκκλησιαστήριο, που η παραδοσιακή του χρονολόγηση στις αρχές του 5ου αιώνα π. Η τελευταία μεγάλη κατασκευή της Κλασικής περιόδου στο ιερό ήταν το Πύθιον. Αφιερωμένο γύρω στα μέσα του 4ου αιώνα π. Κτήριο με πολύ πρωτότυπη κάτοψη και πολύ φροντισμένη υλοποίηση, συνδύαζε έναν πρόναο με ιωνική πρόσταση και έναν πολύ ευρύχωρο κυρίως ναό με φανό που στέγαζε τρία αγάλματα, πιθανώς του Απόλλωνα, της Αρτέμιδος και της Λητούς.

Οι δύο μεγάλες κατασκευές που άλλαξαν την όψη του ιερού του Απόλλωνα κατά την Ελληνιστική περίοδο φαίνεται πως είναι μακεδονικές βασιλικές αφιερώσεις. Αυτό πιθανολογείται για το Νεώριο, ένα κτήριο με εξαιρετικό γλυπτό διάκοσμο που στέγασε ένα πολεμικό πλοίο αφιερωμένο γύρω στο π. Με μήκος σχεδόν μέτρα και με προεξέχουσες πτέρυγες στα δύο άκρα της, η Στοά συνδύαζε μια δωρική πρόσταση και μια ιωνική εσωτερική κιονοστοιχία.

Εκατοντάδες ήταν μέσα στο ιερό οι ενεπίγραφες στήλες με τα ψηφίσματα και οι στήλες πάνω στις οποίες ήταν χαραγμένοι οι λογαριασμοί και οι κατάλογοι —που ήταν ευθύνη των διαχειριστών της ιερής περιουσίας—, όπως εκατοντάδες ήταν και τα αναθηματικά ή τιμητικά αγάλματα που είχαν στηθεί στον υπαίθριο πώς αποδυνάμωσε τον όρμο.

• Ενθαρρύνοντας τη γυναίκα σας να χάσει βάρος
• Ανάπτυξη από ποιον, για ποιον και πώς; Από την Κατερίνα Θανοπούλου, πε­ρι­φε­ρεια­κή σύμ­βου­λο Ατ­τι­κής, πρώην αντι­πε­ρι­φε­ρειάρ­χη για την Κοι­νω­νι­κή Πο­λι­τι­κή 2 Μαρτίου Κάντε Tweet στο Twitter Είναι μάλλον φανερό ότι μετατοπιζόμαστε σε μια «νέα» εποχή.
• (PDF) Greeks in the Azov, 18th-beginning of 20th century | Gelina Harlaftis - autokom-audio.cz
• 3 λόγοι για να κάνετε ένα ημερήσιο ταξίδι στο Gloucester
• Κρέμα εξασθενημένη κοιλιά
• Ανάπτυξη από ποιον, για ποιον και πώς;
• Είτε πρόκειται για την τραχιά ακτογραμμή, κρυμμένους όρμους και παραλίες, είτε για πλούσια ιστορία, υπάρχει κάτι για αυτή τη ναυτική πόλη στο τέλος του κόσμου που μένει μαζί σας.

Στους μαρμάρινους κούρους της Αρχαϊκής περιόδου ήρθαν να προστεθούν, από την Κλασική περίοδο, χάλκινα αγάλματα, με τον αριθμό τους να εκτινάσσεται κατά την Ελληνιστική περίοδο, ενώ παράλληλα παρουσίαζαν ποικιλία οι βάσεις των αγαλμάτων: στα ορθογωνικά ή, σπανιότερα, στα κυκλικά βάθρα προστέθηκαν εξέδρες, κίονες και πεσσοί.

Ο αριθμός τους ήταν ιδιαίτερα μεγάλος στη ζώνη που βρισκόταν στα δυτικά των ναών. Αυτό ωστόσο δεν σημαίνει ότι δεν διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στη θρησκευτική ζωή της Δήλου. Ο πρώτος ναός και ο πρώτος βωμός της θεάς χτίστηκαν στην Αρχαϊκή εποχή, κατά τη διάρκεια της οποίας αφιερώθηκε στο ιερό πληθώρα μαρμάρινων αγαλμάτων, μεταξύ των οποίων και δύο σφίγγες, που ανεγέρθηκαν πάνω σε ιωνικούς κίονες, και πολλές κόρες.

Ο αρχαϊκός ναός, στον πώς αποδυνάμωσε τον όρμο οι Δήλιοι φύλασσαν τον 3ο αιώνα π. Συνδέθηκε με μια στοά, επίσης ιωνικού ρυθμού, η οποία πλαισίωνε τη βορινή και την ανατολική όψη του ιερού. Επειδή είναι ένα ιερό με κτίσματα μόνο με ιωνικό ρυθμό και επειδή στον υπαίθριο χώρο του δεν ανεγέρθηκαν κατά την Ελληνιστική περίοδο αναθηματικά ή τιμητικά αγάλματα, το ιερό της Αρτέμιδος διακρινόταν με σαφήνεια από το ιερό του Απόλλωνα. Αυτό το περίγραμμα είναι το ίδιο με εκείνο που είχε η λίμνη και στα τέλη της Ελληνιστικής περιόδου.

Στη φυσική της κατάσταση, η λίμνη ήταν πιο εκτεταμένη προς τα νότια, καταλαμβάνοντας το μεγαλύτερο τμήμα της έκτασης όπου χτίστηκε η Αγορά των Ιταλών.

Στην Αρχαϊκή εποχή, στην περιοχή υπήρχαν κατά κύριο λόγο χώροι λατρείας.

• Δίαιτα Στοκχόλμης
• Προέλευση της πόλης[ Επεξεργασία επεξεργασία κώδικα ] Όπως αρκετές πόλεις της Αδριατικήςόπως η Βενετίατο Γκράντο, το Ζαντάρ ή το Καποντίστρια σημερινό Κόπερη Ραγούσα ιδρύθηκε επί μιας βραχώδους νήσου πλησίον των ακτών, από φυγάδες προερχόμενους από την ενδοχώρα, κατά την περίοδο των μεγάλων εισβολών.
• Στη μνήμη των εκτελεσθέντων στο Μονοδένδρι
• Αναγκαία η αλλαγή τοπίου στις μεταφορές της Ελλάδας
• Χυμούς που σας βοηθούν να χάσετε βάρος
• Η μοίρα των πολλών και η διάσωση των λίγων - THE ATHENS REVIEW OF BOOKS
• Δώρα Σγάρτσου - 08 ΜάιοςΤην ανάγκη αλλαγής τοπίου στις μεταφορές στην Ελλάδα επεσήμανε προχτές από τη Θεσσαλονίκη ο Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Μεταφορών, κ.

Στα νοτιοανατολικά της λίμνης, λατρεύονταν οι Δώδεκα Θεοί. Λίγο βορειότερα, αφιερώθηκε γύρω στο π. Οι ερευνητές σήμερα τείνουν προς μια χρονολόγηση των λεόντων μάλλον προς τα τέλη της Αρχαϊκής περιόδου παρά στον 7ο αιώνα π.

Τα ιερά αυτά δεν εγκαταλείφθηκαν κατά την Ελληνιστική περίοδο, ορισμένα όμως περιορίστηκαν σε έκταση και πολλά προϊόν αδυνατίσματος για γυναίκες, όπως το Ιερό των Δώδεκα Θεών, όπου χτίστηκε στις αρχές του 3ου αιώνα π.

Προστέθηκαν και άλλοι λατρευτικοί χώροι: ένα μεγάλο ιερό στα νοτιοανατολικά της λίμνης, ένας βωμός στα βορειοδυτικά και τρία άβατα, δύο τριγωνικά πώς αποδυνάμωσε τον όρμο ένα τρίτο ημικυκλικό, που συνδέεται με το πρώτο γυμνάσιο του νησιού, το οποίο ονομάστηκε από τους νεότερους Παλαίστρα της Λίμνης.

Στη Συνοικία της Λίμνης υπήρχαν επίσης χώροι παραγωγής και εμπορίου, και τουλάχιστον δύο μεγάλα κοινοτικά κτήρια που είχαν χτιστεί από ξένους. Το μεγαλύτερο, το οποίο ονομάστηκε από τους νεότερους Αγορά των Ιταλών, καταλάμβανε —στην τελική μορφή του— σχεδόν 8. Μία διώροφη στοά περιέβαλλε μια αυλή που ενδεχομένως χρησίμευε για τη διοργάνωση θεαμάτων ιταλικού τύπου, των ludi.

Στο ισόγειο, μια στοά με δωρική κιονοστοιχία οδηγούσε σε εξέδρες και κόγχες, οι περισσότερες από τις οποίες έφεραν αγάλματα μελών της ιταλικής κοινότητας. Στη βορειοδυτική γωνία του κτηρίου υπήρχε ένα συγκρότημα από δύο κυκλικές αίθουσες ξηράς εφίδρωσης. Γνωρίζουμε πολύ λίγα πράγματα για τη μορφή του πάνω ορόφου, εκτός από το ότι στην όψη που έβλεπε στην αυλή διέθετε μια πεσσοστοιχία κλεισμένη με τοίχους.

3 λόγοι για να κάνετε ένα ημερήσιο ταξίδι στο Gloucester

Όλα δείχνουν ότι το κτήριο, το οποίο χτίστηκε πολύ σταδιακά από τους Ιταλούς, ήταν για αυτούς ένας χώρος εκπροσώπησης και κοινωνικής ζωής, ένας χώρος όπου μπορούσαν να μιλήσουν για δουλειές ή να διασκεδάσουν, ένας χώρος που δεν ήταν κλειστός στα μέλη των άλλων κοινοτήτων του νησιού. Η Λέσχη του κοινού των Ποσειδωνιαστών της Βηρυτού είναι η πιο αντιπροσωπευτική από τις έδρες σωματείων που έκαναν την εμφάνισή τους κατά την Ελληνιστική περίοδο.

Τα μέλη του Κοινού είχαν στη διάθεσή τους μια μεγάλη αίθουσα συνεστιάσεων, ενδιαιτήματα και χώρους λατρείας αφιερωμένους στους προγονικούς θεούς τους, στους οποίους είχαν προσθέσει και τη θεότητα Ρώμη. Ένας μικρός ιππόδρομος διαμορφώθηκε εκεί προς τα τέλη της Κλασικής περιόδου. Ανατολικότερα ακόμη, οι Δήλιοι είχαν εγκαταστήσει το ιερό του Αρχηγέτη τους, του Άνιου, ενός από τους γιους του Απόλλωνα.

Στο ιερό απαγορευόταν η είσοδος σε όλους πώς αποδυνάμωσε τον όρμο ξένους. Κατά την Ελληνιστική περίοδο, με την επέκταση της πόλης, το στάδιο ενσωματώθηκε σε μια συνοικία στην οποία οι ανασκαφές αποκάλυψαν κάποια σπίτια, ένα αρωματοποιείο και τσάι φαρμακείου regenon αρχαιότερη —γνωστή μέχρι σήμερα— συναγωγή εκτός Παλαιστίνης. Η εβραϊκή παρουσία σε αυτήν τη συνοικία βεβαιώνεται επίσης και από μια οικία στην οποία κατοικούσαν Εβραίοι καθώς και από δύο επιγραφές που προέρχονταν από μια ένωση Σαμαρειτών: «οι Ισραηλίτες της Δήλου καταθέτουν την εισφορά τους στο ιερό όρος Γαριζίμ».

Δημοκρατία της Ραγούσας

Αρχικά έρεε με κατεύθυνση προς τα βόρεια και έπειτα στρεφόταν προς τα δυτικά για να φτάσει στην περιοχή όπου θα διαμορφωνόταν η Αγορά των Κομπεταλιαστών. Γύρω στο π. Δημιουργήθηκε, έτσι, πώς αποδυνάμωσε τον όρμο δημόσια δεξαμενή νερού η χρήση της οποίας ρυθμιζόταν βάσει κανονισμού.

Ένας οικισμός και ιερά βρίσκονταν δίπλα δίπλα στις πλαγιές που δέσποζαν πάνω από τη δεξαμενή και προς το φράγμα. Η πιο εντυπωσιακή από τις κατοικίες της Συνοικίας του Ινωπού είναι η λεγόμενη Οικία του Ερμή που είχε τρεις ορόφους. Στο ισόγειο διατηρούνται σε καλή κατάσταση αποχωρητήρια, ένα μπάνιο με λουτήρα, μια μικρή αίθουσα συμποσίων με ψηφιδωτό δάπεδο και μια μεγάλη αίθουσα δεξιώσεων με δύο βοηθητικούς χώρους.

Αυτή η άνετη οικία ελληνικού τύπου κατοικήθηκε από την ιταλική οικογένεια των Paconii, οι οποίοι ευλαβούνταν ιδιαίτερα τον θεό του εμπορίου, τον Ερμή.

Μάλιστα, μέσα στην πώς αποδυνάμωσε τον όρμο έχουν βρεθεί έξι αναπαραστάσεις του Ερμή. Οι ιδιωτικοί λατρευτικοί χώροι ήταν περισσότεροι. Ο αρχαιότερος από αυτούς είναι ένα μικρό κυκλικό κτήριο που αφιερώθηκε στις Νύμφες από την αθηναϊκή οικογένεια των Πυρρακιδών γύρω στο π. Πολύ πιο επιβλητικό είναι το ιερό που ίδρυσε στα τέλη του 4ου αιώνα π.

Εκτός από έναν ναό, μπροστά από τον οποίο ορθώνονταν οι ανδριάντες των γονέων του ιδρυτή, το ιερό περιλάμβανε επίσης έναν βωμό και αίθουσες συμποσίων. Ένα άλλο ιδιωτικό ιερό που είχε ανεγερθεί πιο κάτω από το φράγμα του Ινωπού ήταν αφιερωμένο στον Σάραπι Σαραπιείο A. Ο Απολλώνιος, αφού έλαβε από τον Σάραπι την εντολή να κατασκευάσει προς τιμήν του ένα πραγματικό ιερό, μπόρεσε, χάρη στη θεϊκή βοήθεια, να κατασκευάσει το ιερό σε ένα οικόπεδο που επέλεξε ο ίδιος ο θεός.

Τα σωζόμενα κατάλοιπα του ιερού ανάγονται στις αρχές του 1ου αιώνα π. Στην αυλή του ιερού βρίσκεται ένας μικρός ναός ελαφρώς υπερυψωμένος, με κρύπτη στην οποία υπήρχε πηγάδι με νερό που θεωρούσαν ότι ανέβλυζε από τον Νείλο.

Η αυλή ορίζεται από μια στοά στα νότια και από τρεις αίθουσες, μία εκ των οποίων διέθετε θρανία. Η επιτυχία που γνώρισε η λατρεία του Σάραπι, καθώς και η λατρεία της Ίσιδας και του Ανούβιδος με τις οποίες ήταν συνδεδεμένη, εξηγεί την κατασκευή στην ίδια συνοικία δύο ακόμη Σαραπιείων: το πρώτο Σαραπιείο Β έχει αρκετά κοινά στοιχεία με το Σαραπιείο Α, ενώ το δεύτερο Σαραπιείο Γπολύ μεγαλύτερο, αναγνωρίστηκε από τους Δηλίους γύρω στο π.

Στην τελευταία φάση του, το Σαραπιείο Γ εκτεινόταν σε ένα άνδηρο μήκους σχεδόν μέτρων και ήταν οργανωμένο γύρω από δύο αυλές. Η μεγαλύτερη αυλή, με είσοδο από τα νότια, περιβαλλόταν από στοές και το κεντρικό τμήμα της διέθετε μια πλατιά πλακόστρωτη οδό πλαισιωμένη από βωμούς που εναλλάσσονταν με μικρές σφίγγες, η οποία οδηγούσε σε ένα πηγάδι. Στη βόρεια πλευρά ανοιγόταν προς τη μικρότερη αυλή, την οποία πλαισίωναν, στα δυτικά και πώς αποδυνάμωσε τον όρμο, μια στοά σε σχήμα γάμμα, στα βόρεια ένας ιωνικός ναός του Σάραπι και στα ανατολικά, σε περίοπτη θέση, ένας ναός της Ίσιδας.

Η πρόσφατη ανασκαφή δύο βωμών με εστίες στη νότια αυλή έδειξε ότι στο Σαραπιείο προσφέρονταν ως θυσίες κυρίως κόκορες, σύμφωνα με μια πρακτική —που είναι καλά τεκμηριωμένη— για τις θυσίες προς τις θεότητες πώς αποδυνάμωσε τον όρμο θεραπευτικές ιδιότητες. Στα νότια του Σαραπιείου Γ εκτεινόταν ένα εξίσου εντυπωσιακό ιερό, το οποίο επίσης υπήρξε ιδιωτικό αρχικά, προτού αναγνωριστεί επίσημα γύρω στο π. Στην τελευταία μορφή του, το ιερό διέθετε δύο τμήματα: μια αυλή στα νότια, με είσοδο από τα προπύλαια, στο βάθος της οποίας υψώνονταν τρεις ναΐσκοι και μια δεύτερη αυλή στα βόρεια, που πλαισιωνόταν στο κάτω μέρος της από μια στοά και στο πάνω μέρος της από ένα θέατρο χωρίς σκηνικό οικοδόμημα, με όμορες αίθουσες συμποσίων.

Οι πηγές δεν μας διαφωτίζουν σχετικά με τα πώς αποδυνάμωσε τον όρμο θεάματα που παρουσιάζονταν σε αυτό το θέατρο. Το πρώτο από αυτά τα ιερά πρέπει να ήταν το Ηραίον στη δυτική πλαγιά του Κύνθου, το οποίο, από τον 7ο αιώνα π.

Τα κατάλοιπά του είναι ορατά στον σηκό του δίστυλου εν παραστάσι δωρικού ναού που τον διαδέχθηκε στην αρχή της Κλασικής περιόδου. Στην Αρχαϊκή εποχή ανάγεται και το ιερό του Διός Κυνθίου και της Αθηνάς Κυνθίας, που είχε διαμορφωθεί στην κορυφή του Κύνθου, και το οποίο ανακατασκευάστηκε πλήρως κατά την Ελληνιστική περίοδο. Εκτός από το ιερό της Αρτέμιδος, που εγκαταστάθηκε σε μια πολύ απομονωμένη περιοχή με ανατολικό προσανατολισμό, ένα ιερό του Ηρακλή, με τον ναό σε μορφή τεχνητού σπηλαίου να κοιτάζει προς τα δυτικά, και ένα τρίτο παρακείμενο ιερό της Αγαθής Τύχης, τα υπόλοιπα ιερά είναι αφιερωμένα σε θεούς που δεν ανήκουν στο παραδοσιακό ελληνικό πάνθεον: Βάαλ, Βάαλ-Ζεβούλ, Θεοί της Ασκαλώνας και της Ιάμνειας της Παλαιστίνης σημερινό Γιαβνέθεοί που χαρακτηρίζονται ως Πρώτοι, θεότητες της Φρυγίας και της Μυσίας και σημιτικές θεότητες.

Αυτή η ποικιλομορφία αντικατοπτρίζει τον κοσμοπολιτισμό της Δήλου γύρω στο π. Η ζώνη που έχει αποκαλυφθεί εκτείνεται μεταξύ των εμπορικών κτηρίων του αρχαίου λιμανιού και ενός λόφου στους πρόποδες του οποίου βρισκόταν το Θέατρο, το οποίο είχε σαράντα τρεις σειρές εδωλίων και σκηνικό οικοδόμημα με προσκήνιο.

Πώς αποδυνάμωσε τον όρμο ανάμεσα στα τέλη του 4ου αιώνα π. Η πρόσβαση στην πλατεία γινόταν μέσω μιας πλακόστρωτης οδού, της Οδού του Θεάτρου, η οποία ξεκινά από την οδό που βρίσκεται πάνω από τις οικιστικές νησίδες με τα καταστήματα του λιμανιού. Δεκάδες καταστήματα, τα περισσότερα με ένα ευρύ άνοιγμα στην πρόσοψη που οδηγούσε σε μονόχωρο δωμάτιο, πλαισιώνουν τις δύο αυτές οδούς.

Σε ακανόνιστες νησίδες, τα καταστήματα συνδυάζονται με οικίες, κάποιες πολύ ταπεινές και άλλες πολυτελέστατες, που είχαν περίστυλη αυλή, κάτω από την οποία υπήρχε δεξαμενή για ύδρευση, αποχωρητήρια, λουτρό, διάκοσμο με ψηφιδωτά, τοιχογραφίες και αγάλματα. Στη Πώς αποδυνάμωσε τον όρμο του Θεάτρου βρέθηκαν τα πλουσιότερα σπίτια της Δήλου, είτε στο παλαιότερο τμήμα, στην κάτω πλευρά της πλατείας του θεάτρου, είτε στο νεότερο τμήμα, στην πάνω πλευρά.

Προς τα κάτω, βρίσκονται η Οικία της Τρίαινας, η Οικία του Διονύσου, διώροφη κατοικία επιφάνειας περίπου τ. Προς τα πάνω, δύο κατοικίες ξεχωρίζουν χάρη στα πώς αποδυνάμωσε τον όρμο τους: η Οικία των Δελφινιών και η Οικία των Προσωπείων. Η Οικία των Δελφινιών έχει ένα ψηφιδωτό στην κύρια είσοδο με το σύμβολο της φοινικικής θεότητας Τανίτ και άλλο ένα στην αυλή το οποίο αναπαριστά, γύρω από κεντρικό ρόδακα με την υπογραφή ενός τεχνίτη από την Άραδο της Φοινίκης, έναν αγώνα μεταξύ ηνιόχων που ιππεύουν δελφίνια.

Καθένας δίαιτα απώλειας βάρους 4 ημερών τους αναβάτες φέρει το σύμβολο κάποιου θεού, ενώ τελικά νικητής στέφεται ο αναβάτης που αντιπροσωπεύει τον Διόνυσο. Το σύμβολο της Τανίτ και η υπογραφή του ψηφιδωτού της αυλής υποδηλώνουν ότι στο σπίτι αυτό κατοικούσε κάποια οικογένεια φοινικικής καταγωγής. Η Οικία των Προσωπείων ξεχωρίζει για την περίστυλη αυλή της, με τους κίονες της βόρειας πτέρυγας να είναι ψηλότεροι από τους υπόλοιπους, και για τις τέσσερις αίθουσες συμποσίων με ψηφιδωτά δάπεδα: ξεκινώντας από τα ανατολικά, το πρώτο ψηφιδωτό απεικονίζει έναν Διόνυσο πλαισιωμένο από δύο Κένταυρους, το επόμενο απεικονίζει κύβους που δημιουργούν την ψευδαίσθηση του βάθους και περιβάλλονται από δύο ταινίες διακοσμημένες με προσωπεία της Νέας Κωμωδίας· το τρίτο ψηφιδωτό παριστάνει έναν Σειληνό που χορεύει υπό τη μουσική συνοδεία ενός αυλητή που κάθεται σε βράχο· και στο τελευταίο ψηφιδωτό απεικονίζονται δύο αντικριστά δελφίνια στην είσοδο και στο κέντρο, ανάμεσα σε δύο ρόδακες, ένα πτηνό και από πάνω του ένας αμφορέας και ένα κλαδί φοίνικα.

Βρίσκεται στο κέντρο των Κυκλάδων και εκτείνεται σε μήκος 5 χλμ. Το ανάγλυφο του νησιού είναι βραχώδες. Το πώς αποδυνάμωσε τον όρμο Κύνθος, με μέγιστο ύψος τα μέτρα, είναι το ψηλότερο σημείο του.

Στα βόρεια, μια πεδιάδα που διασχίζει το νησί από τα ανατολικά προς τα δυτικά χωρίζει τον Κύνθο από τον λόφο «Γκαμήλα». Στα νότια, οι πρόποδες του Κύνθου εκτείνονται μέχρι τον λόφο της «Κάτω Βάρδιας».

Τα κύρια φυσικά αγκυροβόλια βρίσκονται στη δυτική ακτή, η οποία απέχει μόλις μέτρα από τη γειτονική Ρήνεια. Τρεις κόλποι διαδέχονται ο ένας τον άλλο από βορρά προς νότο: ο Σκαρδανάς, ο κόλπος του αρχαίου λιμανιού που προστατεύεται από δύο νησίδες, και ο κόλπος των Φούρνων.

Όλα αυτά τα πετρώματα αξιοποιήθηκαν κατά την αρχαιότητα ως οικοδομικά υλικά. Ωστόσο, ένα πρόγραμμα που βρίσκεται τώρα σε εξέλιξη δείχνει ότι οι μεγαλύτερες ποσότητες γνευσίου, πωρόλιθου και μαρμάρου που είχαν χρησιμοποιηθεί ήταν εισαγόμενες. Το γρανιτικό υπέδαφος έχει παίξει σπουδαίο ρόλο στην ιστορία της Δήλου. Ευνόησε τον σχηματισμό υδροφόρου ορίζοντα και μιας λίμνης, χωρίς τα οποία το νησί δεν θα μπορούσε να συντηρήσει έναν οικισμό σημαντικού μεγέθους. Ούτε τα χαμηλά επίπεδα βροχόπτωσης για απώλεια βάρους καταγράφονται στο νησί με χλστ.

Ο μύθος Οι μυθικές διηγήσεις τοποθετούν στη Δήλο τη γέννηση του Απόλλωνα και της δίδυμης αδερφής του, της Αρτέμιδος. Ο ομηρικός Ὕμνος εἰς Ἀπόλλωνα αφηγείται πώς αποδυνάμωσε τον όρμο περιπλανήσεις της μητέρας τους, της Λητούς, καταδιωκόμενης από τη ζήλια της Ήρας.

Η Πώς αποδυνάμωσε τον όρμο συμφώνησε να τη δεχτεί, ύστερα από τον όρκο που της έδωσε η Λητώ — η οποία φαίνεται πως γνώριζε πολύ καλά την ένδεια του νησιού: πώς αποδυνάμωσε τον όρμο το νησί αποκτούσε έναν ναό του Απόλλωνα, θα το επισκέπτονταν συχνότερα «άνθρωποι πάντες» στ.